Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

a city in Apulia

  • 1 Aecae

    Aecae, ārum, f., a city of Apulia, southeast of Luceria, now Troja, Liv. 24, 20, 5.—Hence, Aecani, orum, m., the inhabitants of Æcae, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Aecae

  • 2 Aecani

    Aecae, ārum, f., a city of Apulia, southeast of Luceria, now Troja, Liv. 24, 20, 5.—Hence, Aecani, orum, m., the inhabitants of Æcae, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Aecani

  • 3 Arpani

    Arpi, ōrum, m., a city in Apulia, earlier called Argyripa (q. v.), now Arpa, Plin. 3, 11, 16, § 104; cf. Mann. Ital. II. 82 sq.— Hence,
    II.
    Derivv.:
    A.
    Arpīnus, a, um, adj., of or from Arpi:

    Dasius Altinius Arpinus,

    Liv. 24, 45; Arpīni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, id. 24, 47.—
    B.
    Ar-pānus, a, um, adj., pertaining to Arpi, Front. Col.; Arpāni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, Plin. 3, 11, 16, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Arpani

  • 4 Arpanus

    Arpi, ōrum, m., a city in Apulia, earlier called Argyripa (q. v.), now Arpa, Plin. 3, 11, 16, § 104; cf. Mann. Ital. II. 82 sq.— Hence,
    II.
    Derivv.:
    A.
    Arpīnus, a, um, adj., of or from Arpi:

    Dasius Altinius Arpinus,

    Liv. 24, 45; Arpīni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, id. 24, 47.—
    B.
    Ar-pānus, a, um, adj., pertaining to Arpi, Front. Col.; Arpāni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, Plin. 3, 11, 16, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Arpanus

  • 5 Arpi

    Arpi, ōrum, m., a city in Apulia, earlier called Argyripa (q. v.), now Arpa, Plin. 3, 11, 16, § 104; cf. Mann. Ital. II. 82 sq.— Hence,
    II.
    Derivv.:
    A.
    Arpīnus, a, um, adj., of or from Arpi:

    Dasius Altinius Arpinus,

    Liv. 24, 45; Arpīni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, id. 24, 47.—
    B.
    Ar-pānus, a, um, adj., pertaining to Arpi, Front. Col.; Arpāni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, Plin. 3, 11, 16, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Arpi

  • 6 Arpini

    Arpi, ōrum, m., a city in Apulia, earlier called Argyripa (q. v.), now Arpa, Plin. 3, 11, 16, § 104; cf. Mann. Ital. II. 82 sq.— Hence,
    II.
    Derivv.:
    A.
    Arpīnus, a, um, adj., of or from Arpi:

    Dasius Altinius Arpinus,

    Liv. 24, 45; Arpīni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, id. 24, 47.—
    B.
    Ar-pānus, a, um, adj., pertaining to Arpi, Front. Col.; Arpāni, ōrum, m., the inhabitants of Arpi, Plin. 3, 11, 16, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Arpini

  • 7 Luceria

    Lūcĕrĭa, ae, f., an ancient city of Apulia, now Lucera, Cic. Fam. 15, 15, 4; id. Att. 7, 12, 2; 8, 11, a; id. Clu. 69, 197; Liv. 22, 9; Hor. C. 3, 15, 14 et saep.—Hence,
    II.
    Lū-cĕrīnus, a, um, adj., Lucerian:

    finis,

    Liv. 10, 35.—In plur. subst.: Lūcĕrīni, ōrum, m., the inhabitants of Luceria, Lucerians:

    Lucerini ac Samnites ad internecionem caesi,

    Liv. 9, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Luceria

  • 8 Lucerini

    Lūcĕrĭa, ae, f., an ancient city of Apulia, now Lucera, Cic. Fam. 15, 15, 4; id. Att. 7, 12, 2; 8, 11, a; id. Clu. 69, 197; Liv. 22, 9; Hor. C. 3, 15, 14 et saep.—Hence,
    II.
    Lū-cĕrīnus, a, um, adj., Lucerian:

    finis,

    Liv. 10, 35.—In plur. subst.: Lūcĕrīni, ōrum, m., the inhabitants of Luceria, Lucerians:

    Lucerini ac Samnites ad internecionem caesi,

    Liv. 9, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Lucerini

  • 9 Lucerinus

    Lūcĕrĭa, ae, f., an ancient city of Apulia, now Lucera, Cic. Fam. 15, 15, 4; id. Att. 7, 12, 2; 8, 11, a; id. Clu. 69, 197; Liv. 22, 9; Hor. C. 3, 15, 14 et saep.—Hence,
    II.
    Lū-cĕrīnus, a, um, adj., Lucerian:

    finis,

    Liv. 10, 35.—In plur. subst.: Lūcĕrīni, ōrum, m., the inhabitants of Luceria, Lucerians:

    Lucerini ac Samnites ad internecionem caesi,

    Liv. 9, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Lucerinus

  • 10 gravis

    grăvis, e, adj. [Sanscr. gurus (root gar-); Gr. barus, heavy; gravis, for gar-uis; cf. also Brutus]. With respect to weight, heavy, weighty, ponderous, burdensome; or pass., loaded, laden, burdened (opp. levis, light; in most of its significations corresp. to the Gr. barus; cf. onerosus, onerarius).
    I.
    Lit. Absol. or with abl.
    1.
    In gen.: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; so,

    tellus,

    Ov. M. 7, 355:

    corpora,

    Lucr. 2, 225 sq.; cf. id. 5, 450 sq.:

    limus,

    id. 5, 496:

    in eo etiam cavillatus est, aestate grave esse aureum amiculum, hieme frigidum,

    Cic. N. D. 3, 34, 83:

    navigia,

    Caes. B. G. 5, 8, 4; cf.:

    tot ora navium gravi Rostrata duci pondere,

    Hor. Epod. 4, 17:

    cum gravius dorso (aselli) subiit onus,

    id. S. 1, 9, 21:

    sarcina,

    id. Ep. 1, 13, 6: inflexi grave robur aratri, Verg. G. 1, 162:

    cujus (tibicinae) Ad strepitum salias terrae gravis,

    Hor. Ep. 1, 14, 26: terra, burdened (by the heavy body), Ov. M. 12, 118:

    naves hostilibus spoliis graves,

    heavily laden, Liv. 29, 35, 5; cf.:

    agmen grave praedā,

    id. 21, 5, 8;

    for which also simply: grave agmen,

    id. 31, 39, 2:

    miles,

    heavy-armed, Tac. A. 12, 35:

    gravis aere dextra,

    Verg. E. 1, 36:

    cum fatalis equus saltu super ardua venit Pergama et armatum peditem gravis attulit alvo,

    i. e. filled, full, id. A. 6, 516 (an imitation of Maximo saltu superavit Gravidus armatis equus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2; v. gravidus, II. b):

    graves imbre nubes,

    Liv. 28, 15, 11:

    graves fructu vites,

    Quint. 8, 3, 8:

    gravis vinculis,

    Plin. Ep. 7, 27, 10.—
    2.
    In partic.
    a.
    With respect to value or number, heavy, great. So, aes grave, heavy money, money of the oldest standard, in which an as weighed a full pound: grave aes dictum a pondere, quia deni asses, singuli pondo libras, efficiebant denarium, etc., Paul. ex Fest. p. 98 Müll.:

    et quia nondum argentum signatum erat, aes grave plaustris quidam (ex patribus) ad aerarium convehentes, etc.,

    Liv. 4, 60, 6; 10, 46, 5; 22, 33, 2 et saep.:

    populus Romanus ne argento quidem signato ante Pyrrhum regem devictum usus est: librales appendebantur asses. Quare aeris gravis poena dicta,

    Plin. 33, 3, 13, § 42: argentum, i. e. uncoined = rude:

    placet argentum grave rustici patris sine ullo opere et nomine artificis,

    Sen. Tranq. 1, 4:

    notavit aliquos, quod pecunias levioribus usuris mutuati graviore fenore collocassent,

    at a higher rate, Suet. Aug. 39; cf.:

    in graviore annona,

    id. ib. 25: grave pretium, a high price, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 25.—With respect to number: graves pavonum greges, great or numerous flocks, Varr. ap. Non. 314, 31. —
    b.
    For the usual gravidus, with young, pregnant ( poet. and in post-Aug. prose):

    regina sacerdos Marte gravis,

    Verg. A. 1, 274; cf.

    uterus (shortly after: gravidus tumet venter),

    Ov. M. 10, 495:

    balaenae utero graves (shortly before, gravidae),

    Plin. 9, 6, 5, § 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of hearing or sound, deep, grave, low, bass (opp. acutus, treble):

    vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipiunt,

    Cic. de Or. 1, 59, 251; cf. id. ib. 3, 57, 216:

    qui (sonus) acuta cum gravibus temperans, varios aequabiliter concentus efficit,

    id. Rep. 6, 18:

    vox,

    Quint. 11, 3, 17; 42: sonus, 2, 8, 15; 5, 10, 125; 11, 3, 41; Ov. M. 12, 203:

    tenor,

    Quint. 1, 5, 26:

    syllaba,

    i. e. unaccented, id. 1, 5, 22 sq.; 12, 10, 33.—
    2.
    Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive:

    an gravis hirsutis cubet hircus in alis,

    rank, Hor. Epod. 12, 5:

    chelydri,

    Verg. G. 3, 415:

    ellebori,

    id. ib. 3, 451:

    odor calthae,

    strong, Plin. 21, 6, 15, § 28; cf.:

    herba odore suaviter gravi,

    id. 25, 9, 70, § 118; cf.

    117: habrotonum odore jucunde gravi floret,

    id. 21, 10, 34, § 60: absynthium ut bibam gravem, i. e. bitter, Varr. ap. Non. 19, 27, and 314, 14.—
    3.
    Of the state of the body or health, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe; sick:

    (Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    Cic. N. D. 2, 9, 24; so,

    genera cibi graviora,

    Cels. 2, 18:

    gravissima bubula (caro),

    id. ib.:

    pisces gravissimi,

    id. ib.:

    neque ex salubri loco in gravem, neque ex gravi in salubrem transitus satis tutus est,

    id. 1, 3; cf.:

    solum caelumque juxta grave,

    Tac. H. 5, 7:

    solet esse gravis cantantibus umbra,

    Verg. E. 10, 75:

    anni tempore gravissimo et caloribus maximis,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 1; cf.:

    gravis auctumnus in Apulia circumque Brundisium ex saluberrimis Galliae et Hispaniae regionibus, omnem exercitum valetudine tentaverat,

    Caes. B. C. 3, 2 fin.:

    grave tempus et forte annus pestilens erat urbi agrisque,

    Liv. 3, 6, 1; cf. also id. 3, 8, 1:

    aestas,

    Verg. G. 2, 377:

    morbo gravis,

    sick, id. ib. 3, 95; cf.:

    gravis vulnere,

    Liv. 21, 48, 4:

    aetate et viribus gravior,

    id. 2, 19, 6:

    gravior de vulnere,

    Val. Fl. 6, 65:

    non insueta graves tentabunt pabula fetas,

    sick, feeble, Verg. E. 1, 50; so absol.:

    aut abit in somnum gravis,

    heavy, languid, Lucr. 3, 1066.
    II.
    Trop.
    A.
    In a bad sense, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant (syn.: molestus, difficilis, arduus): qui labores morte finisset graves, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115:

    quod numquam tibi senectutem gravem esse senserim... quibus nihil est in ipsis opis ad bene beateque vivendum, iis omnis aetas gravis est,

    Cic. de Sen. 2, 4; cf.:

    onus officii,

    id. Rosc. Am. 38, 112; id. Rep. 1, 23:

    et facilior et minus aliis gravis aut molesta vita est otiosorum,

    id. Off. 1, 21, 70; id. Rep. 1, 4:

    miserior graviorque fortuna,

    Caes. B. G. 1, 32, 4:

    haec si gravia aut acerba videantur, multo illa gravius aestimare debere, etc.,

    id. ib. 7, 14 fin.:

    velim si tibi grave non erit, me certiorem facias,

    Cic. Fam. 13, 73, 2:

    grave est homini pudenti petere aliquid magnum,

    id. Fam. 2, 6, 1; id. Att. 1, 5, 4:

    est in populum Romanum grave, non posse, etc.,

    id. Balb. 7, 24:

    verbum gravius,

    id. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    ne quid gravius in fratrem statueret... quod si quid ei a Caesare gravius accidisset, etc.,

    Caes. B. G. 1, 20, 1 and 4:

    gravissimum supplicium,

    id. ib. 1, 31, 15:

    habemus senatusconsultum in te, Catilina, vehemens et grave,

    Cic. Cat. 1, 1, 3:

    edictum,

    Liv. 29, 21, 5:

    gravioribus bellis,

    Cic. Rep. 1, 40:

    gravis esse alicui,

    id. Fam. 13, 76, 2; cf.:

    adversarius imperii,

    id. Off. 3, 22, 86:

    gravior hostis,

    Liv. 10, 18, 6:

    senes ad ludum adolescentium descendant, ne sint iis odiosi et graves,

    Cic. Rep. 1, 43:

    gravis popularibus esse coepit,

    Liv. 44, 30, 5.—Prov.:

    gravis malae conscientiae lux est,

    Sen. Ep. 122.—
    B.
    In a good sense, weighty, important, grave; with respect to character, of weight or authority, eminent, venerable, great:

    numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 58:

    quod apud omnes leve et infirmum est, id apud judicem grave et sanctum esse ducetur?

    Cic. Rosc. Com. 2, 6:

    ea (honestas) certe omni pondere gravior habenda est quam reliqua omnia,

    id. Off. 3, 8, 35; id. Deiot. 2, 5:

    cum gravibus seriisque rebus satisfecerimus,

    id. ib. 1, 29, 103:

    auctoritas clarissimi viri et in rei publicae maximis gravissimisque causis cogniti,

    id. Fam. 5, 12, 7; cf. causa, Lucil. ap. Non. 315, 31; Quint. 1, 2, 3; Caes. B. C. 1, 44, 4:

    gravius erit tuum unum verbum ad eam rem, quam centum mea,

    Plaut. Trin. 2, 2, 107:

    ut potentia senatus atque auctoritas minueretur: quae tamen gravis et magna remanebat,

    Cic. Rep. 2, 34:

    sententiis non tam gravibus et severis quam concinnis et venustis,

    id. Brut. 95, 325:

    gravior oratio,

    id. de Or. 2, 56, 227:

    nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.,

    id. Clu. 6, 16:

    inceptis gravibus et magna professis,

    Hor. A. P. 14:

    exemplum grave praebet ales, etc.,

    id. C. 4, 11, 26:

    non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores, aut auctoritate graviores, aut humanitate politiores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154:

    et esse et videri omnium gravissimus et severissimus,

    id. ib. 2, 56, 228:

    homo prudens et gravis,

    id. ib. 1, 9, 38:

    neque oratio abhorrens a persona hominis gravissimi,

    id. Rep. 1, 15 fin.:

    auctor,

    id. Pis. 6, 14:

    testis,

    id. Fam. 2, 2:

    non idem apud graves viros, quod leviores (decet),

    Quint. 11, 1, 45:

    vir bonus et gravis,

    id. 11, 3, 184:

    gravissimi sapientiae magistri,

    id. 12, 1, 36:

    tum pietate gravem ac meritis si forte virum quem Conspexere,

    Verg. A. 1, 151:

    gravissima civitas,

    Cic. Rep. 1, 3:

    gravem atque opulentam civitatem vineis et pluteis cepit,

    an important city, Liv. 34, 17, 12.— Hence, adv.: grăvĭter.
    1.
    Weightily, heavily, ponderously (very rare):

    aëra per purum graviter simulacra feruntur,

    Lucr. 4, 302; cf.:

    graviter cadere,

    id. 1, 741; Ov. P. 1, 7, 49.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Of tones, deeply:

    natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,

    Cic. Rep. 6, 18; Lucr. 4, 543.—Far more freq.,
    (β).
    Vehemently, strongly, violently:

    graviter crepuerunt fores,

    Ter. Heaut. 3, 3, 52; so,

    spirantibus flabris,

    Lucr. 6, 428; Ter. Ad. 5, 3, 2:

    pertentat tremor terras,

    Lucr. 6, 287:

    ferire aliquem,

    Verg. A. 12, 295:

    conquassari omnia,

    Lucr. 5, 105; cf.:

    quae gravissime afflictae erant naves,

    Caes. B. G. 4, 31, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    Vehemently, violently, deeply, severely; harshly, unpleasantly, disagreeably:

    graviter aegrotare,

    Cic. Off. 1, 10, 32:

    se habere,

    id. Att. 7, 2, 3:

    neque is sum, qui gravissime ex vobis mortis periculo terrear,

    Caes. B. G. 5, 30, 2:

    gravissime dolere,

    id. ib. 5, 54 fin.:

    quem ego amarem graviter,

    Plaut. Cist. 1, 1, 87; cf.: placere occoepit graviter, postquam est mortua, [p. 829] Caecil. ap. Non. 314, 19:

    tibi edepol iratus sum graviter,

    Ter. Hec. 4, 4, 2:

    cives gravissime dissentientes,

    Cic. Phil. 12, 11, 27:

    si me meis civibus injuria suspectum tam graviter atque offensum viderem,

    id. Cat. 1, 7, 17:

    graviter angi,

    id. Lael. 3, 10:

    tulit hoc commune dedecus jam familiae graviter filius,

    with chagrin, vexation, id. Clu. 6, 16; cf.:

    graviter et acerbe aliquid ferre,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 152:

    graviter accipere aliquid,

    id. de Or. 2, 52, 211; Tac. A. 13, 36; cf.:

    adolescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,

    Ter. Heaut. 1, 1, 62:

    nolo in illum gravius dicere,

    more harshly, id. Ad. 1, 2, 60; cf.:

    de amplissimis viris gravissime acerbissimeque decernitur,

    Caes. B. C. 1, 5, 4; id. B. G. 3, 16, 4; cf.

    also: severe et graviter et prisce agere,

    Cic. Cael. 14, 33:

    ut non gravius accepturi viderentur, si nuntiarentur omnibus eo loco mortem oppetendam esse,

    more sorrowfully, Liv. 9, 4, 6.—
    b.
    In an impressive or dignified manner, impressively, gravely, seriously, with propriety or dignity:

    his de rebus tantis tamque atrocibus neque satis me commode dicere neque satis graviter conqueri neque satis libere vociferari posse intelligo. Nam commoditati ingenium, gravitati aetas, libertati tempora sunt impedimento,

    Cic. Rosc. Am. 4, 9:

    (Scipio) utrumque egit graviter,

    with dignity, id. Lael. 21, 77:

    res gestas narrare graviter,

    id. Or. 9, 30; cf.:

    locum graviter et copiose tractare,

    id. Fin. 4, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > gravis

  • 11 Herdonea

    Herdōnea or - ia, ae, f., a city of the interior of Apulia, now Ordona, Liv. 25, 21, 1; 27, 1, 3; Sil. 8, 569 (perh. also in Liv. 24, 20, 8, inst. of Ardoneas).— Herdōni-enses, ĭum, m., the inhabitants of Herdonia, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Herdonea

  • 12 Herdonia

    Herdōnea or - ia, ae, f., a city of the interior of Apulia, now Ordona, Liv. 25, 21, 1; 27, 1, 3; Sil. 8, 569 (perh. also in Liv. 24, 20, 8, inst. of Ardoneas).— Herdōni-enses, ĭum, m., the inhabitants of Herdonia, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Herdonia

  • 13 Herdonienses

    Herdōnea or - ia, ae, f., a city of the interior of Apulia, now Ordona, Liv. 25, 21, 1; 27, 1, 3; Sil. 8, 569 (perh. also in Liv. 24, 20, 8, inst. of Ardoneas).— Herdōni-enses, ĭum, m., the inhabitants of Herdonia, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Herdonienses

  • 14 Merinas

    Merīnas, ātis, adj., of or belonging to the city of Merinum, in Apulia:

    Merinates ex Gargano,

    Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Merinas

  • 15 Parma

    1.
    parma (or in the collat. form pal-ma, Tib. 1, 9, 82; and so many MSS. in Prop. 2, 19, 44 (3, 20, 8); 4 (5), 10, 40; Liv. 22, 1, 9), ae (old gen. parmaï, Lucr. 4, 847), f., = parmê, a small, round shield, a target, carried by the light infantry and the cavalry.
    I.
    Lit.: configunt parmam, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.); Varr. ap. Non. 552, 30: desiliunt ex equis, provolant in primum agmen et pro antesignanis parmas obiciunt, Liv. 2, 20; 2, 6, 9; 31, 35 fin.:

    hic miles (veles) tripedalem parmam habet,

    id. 38, 21 fin.; 26, 4; Sall. Fragm. ap. Non. 554, 23:

    picta fulgebat,

    Prop. 4, 10, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a shield ( poet.):

    (Pallas) parmamque ferens hastamque trementem,

    Verg. A. 2, 175; 11, 693; Mart. 9, 21, 10.—
    B.
    A gladiator armed with a parma, a Threx (v. Threx) ( poet.), Mart. 9, 69, 8.—
    C.
    The valve in a pair of bellows, Aus. Idyll. 10, 267.
    2.
    Parma, ae, f., the city of Parma, in Gallia Cispadana, between Cremona and Placentia, famed for its breed of sheep, Plin. 3, 15, 20, § 115; Cic. Fam. 12, 5, 2; 10, 33, 4; Liv. 39, 55:

    velleribus primis Apulia, Parma secundis Nobilis,

    Mart. 14, 155, 1; cf. id. 2, 43, 4; 5, 13, 8.—Hence,
    II.
    Par-mensis, e, adj., of or belonging to Parma, Parman:

    Cassī Parmensis opuscula,

    Hor. Ep. 1, 4, 3.—In plur.: Parmenses, ĭum, m., the inhabitants of Parma, the Parmans, Cic. Phil. 14, 3, 8; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a.

    Lewis & Short latin dictionary > Parma

  • 16 parma

    1.
    parma (or in the collat. form pal-ma, Tib. 1, 9, 82; and so many MSS. in Prop. 2, 19, 44 (3, 20, 8); 4 (5), 10, 40; Liv. 22, 1, 9), ae (old gen. parmaï, Lucr. 4, 847), f., = parmê, a small, round shield, a target, carried by the light infantry and the cavalry.
    I.
    Lit.: configunt parmam, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.); Varr. ap. Non. 552, 30: desiliunt ex equis, provolant in primum agmen et pro antesignanis parmas obiciunt, Liv. 2, 20; 2, 6, 9; 31, 35 fin.:

    hic miles (veles) tripedalem parmam habet,

    id. 38, 21 fin.; 26, 4; Sall. Fragm. ap. Non. 554, 23:

    picta fulgebat,

    Prop. 4, 10, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a shield ( poet.):

    (Pallas) parmamque ferens hastamque trementem,

    Verg. A. 2, 175; 11, 693; Mart. 9, 21, 10.—
    B.
    A gladiator armed with a parma, a Threx (v. Threx) ( poet.), Mart. 9, 69, 8.—
    C.
    The valve in a pair of bellows, Aus. Idyll. 10, 267.
    2.
    Parma, ae, f., the city of Parma, in Gallia Cispadana, between Cremona and Placentia, famed for its breed of sheep, Plin. 3, 15, 20, § 115; Cic. Fam. 12, 5, 2; 10, 33, 4; Liv. 39, 55:

    velleribus primis Apulia, Parma secundis Nobilis,

    Mart. 14, 155, 1; cf. id. 2, 43, 4; 5, 13, 8.—Hence,
    II.
    Par-mensis, e, adj., of or belonging to Parma, Parman:

    Cassī Parmensis opuscula,

    Hor. Ep. 1, 4, 3.—In plur.: Parmenses, ĭum, m., the inhabitants of Parma, the Parmans, Cic. Phil. 14, 3, 8; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a.

    Lewis & Short latin dictionary > parma

  • 17 Parmenses

    1.
    parma (or in the collat. form pal-ma, Tib. 1, 9, 82; and so many MSS. in Prop. 2, 19, 44 (3, 20, 8); 4 (5), 10, 40; Liv. 22, 1, 9), ae (old gen. parmaï, Lucr. 4, 847), f., = parmê, a small, round shield, a target, carried by the light infantry and the cavalry.
    I.
    Lit.: configunt parmam, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.); Varr. ap. Non. 552, 30: desiliunt ex equis, provolant in primum agmen et pro antesignanis parmas obiciunt, Liv. 2, 20; 2, 6, 9; 31, 35 fin.:

    hic miles (veles) tripedalem parmam habet,

    id. 38, 21 fin.; 26, 4; Sall. Fragm. ap. Non. 554, 23:

    picta fulgebat,

    Prop. 4, 10, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a shield ( poet.):

    (Pallas) parmamque ferens hastamque trementem,

    Verg. A. 2, 175; 11, 693; Mart. 9, 21, 10.—
    B.
    A gladiator armed with a parma, a Threx (v. Threx) ( poet.), Mart. 9, 69, 8.—
    C.
    The valve in a pair of bellows, Aus. Idyll. 10, 267.
    2.
    Parma, ae, f., the city of Parma, in Gallia Cispadana, between Cremona and Placentia, famed for its breed of sheep, Plin. 3, 15, 20, § 115; Cic. Fam. 12, 5, 2; 10, 33, 4; Liv. 39, 55:

    velleribus primis Apulia, Parma secundis Nobilis,

    Mart. 14, 155, 1; cf. id. 2, 43, 4; 5, 13, 8.—Hence,
    II.
    Par-mensis, e, adj., of or belonging to Parma, Parman:

    Cassī Parmensis opuscula,

    Hor. Ep. 1, 4, 3.—In plur.: Parmenses, ĭum, m., the inhabitants of Parma, the Parmans, Cic. Phil. 14, 3, 8; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a.

    Lewis & Short latin dictionary > Parmenses

  • 18 Salapia

    Sălăpĭa, ae (also contr. Sălpia, Vitr. 1, 4 fin.; cf. Salpia, App. B. Civ. 1, 52), f., a city in Daunian Apulia, now Salpi, Plin. 3, 11, 16, § 103; Liv. 24, 20; 27, 28.—Hence,
    1.
    Sălăpīnus, a, um (also Sălpīnus, Luc. 5, 377 Cort. N. cr., and Sălpīni, Vitr. 1, 4 fin.), adj., of or belonging to Salapia, Salapian:

    palus,

    Luc. 5, 377.—In plur.: Sălăpīni, ōrum, m., the inhabitants of Salapia, the Salapians, Cic. Agr. 2, 27, 71. —
    2.
    Sălăpĭtāni, ōrum, m., = Salapini, the inhabitants of Salapia, Liv. 27, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Salapia

  • 19 Salapini

    Sălăpĭa, ae (also contr. Sălpia, Vitr. 1, 4 fin.; cf. Salpia, App. B. Civ. 1, 52), f., a city in Daunian Apulia, now Salpi, Plin. 3, 11, 16, § 103; Liv. 24, 20; 27, 28.—Hence,
    1.
    Sălăpīnus, a, um (also Sălpīnus, Luc. 5, 377 Cort. N. cr., and Sălpīni, Vitr. 1, 4 fin.), adj., of or belonging to Salapia, Salapian:

    palus,

    Luc. 5, 377.—In plur.: Sălăpīni, ōrum, m., the inhabitants of Salapia, the Salapians, Cic. Agr. 2, 27, 71. —
    2.
    Sălăpĭtāni, ōrum, m., = Salapini, the inhabitants of Salapia, Liv. 27, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Salapini

  • 20 Salapinus

    Sălăpĭa, ae (also contr. Sălpia, Vitr. 1, 4 fin.; cf. Salpia, App. B. Civ. 1, 52), f., a city in Daunian Apulia, now Salpi, Plin. 3, 11, 16, § 103; Liv. 24, 20; 27, 28.—Hence,
    1.
    Sălăpīnus, a, um (also Sălpīnus, Luc. 5, 377 Cort. N. cr., and Sălpīni, Vitr. 1, 4 fin.), adj., of or belonging to Salapia, Salapian:

    palus,

    Luc. 5, 377.—In plur.: Sălăpīni, ōrum, m., the inhabitants of Salapia, the Salapians, Cic. Agr. 2, 27, 71. —
    2.
    Sălăpĭtāni, ōrum, m., = Salapini, the inhabitants of Salapia, Liv. 27, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Salapinus

См. также в других словарях:

  • Apulia — Original name in latin Aplia Name in other language Apulia, Aplia State code PT Continent/City Europe/Lisbon longitude 41.48512 latitude 8.76413 altitude 10 Population 4394 Date 2012 01 17 …   Cities with a population over 1000 database

  • Neapolis, Apulia — Neapolis was a common name of ancient cities, for others see Neapoli (disambiguation) Neapolis (Greek: Νεάπολις) meaning New City , was an ancient city of Apulia, Italy, not mentioned by any ancient writer, but the existence of which is attested… …   Wikipedia

  • County of Apulia — The County of Apulia was a Norman country founded by William the Hauteville,that existed for sixteen years, from 1043 to 1059 in the territories of Gargano, Capitanata, Apulia, Campania and Vulture. Creation William I of Hauteville, who returned… …   Wikipedia

  • Oria, Apulia — For the village within Valsolda, see Oria, Lombardy. Oria   Comune   Comune di Oria …   Wikipedia

  • Roger III, Duke of Apulia — Roger III (1118 ndash; 2 or 12 May 1148) was the Norman duke of Apulia from 1134. He was the eldest son of King Roger II of Sicily and Elvira of Castile. Roger makes his first appearance in the chronicles at Melfi in 1129, jointly accepting with… …   Wikipedia

  • Prince Aimone, Duke of Apulia — Infobox Italian Royalty|prince name = Prince Aimone title = Duke of Apulia caption = spouse =Princess Olga of Greece full name =Aimone Umberto Emanuele Filiberto Luigi Amadeo Elena Maria Fiorenzo royal house =House of Savoy father =Amedeo, 5th… …   Wikipedia

  • Simon of Apulia — Infobox bishopbiog name =Simon of Apulia religion =Catholic See =Diocese of Exeter Title = Bishop of Exeter Period = 1214 ndash;1223 Predecessor = Henry Marshal Successor =William Briwere ordination = bishops = post =Dean of York date of birth =… …   Wikipedia

  • Princess Olga, Duchess of Apulia — Princess Olga of Savoy, Duchess of Apulia ( née Princess Olga of Greece), (born 17 November 1971) is the daughter of author Prince Michael of Greece and Denmark and his wife, Princess Michael ( née Marina Karella), an artist and heiress, daughter …   Wikipedia

  • Salento — For other uses, see Salento (disambiguation). Salento. Salento (Salentu in local dialect) is the south eastern extremity of the Apulia region of Italy. It is a sub peninsula of the main Italian Peninsula, sometimes described as the heel of the… …   Wikipedia

  • Otranto — • An archdiocese and city in Apulia, southern Italy Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Otranto     Otranto     † …   Catholic encyclopedia

  • Neapoli — or Neapolis (Greek: Νεάπολις < νέα πόλις new city ) may refer to the following places: Cities In Greece: Neapoli, Thessaloniki, is a municipality in Thessaloniki conurbation Neapoli, Aetolia Acarnania, a municipality in central Aetolia… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»